Kiedy kończysz jakąś płytę, zależy ci na tym, żeby inni ją usłyszeli?
Jasne. Po to nagrywa się płytę. Nie ma sensu nagrywać "do szuflady". Po co? Musisz to pokazać światu. Tak. Przecież tak naprawdę chodzi w tym wszystkim o komunikację.
Kolejnym mitem o tobie jest to, że nagrywasz płytę i nie interesuje cię, czy komuś się spodoba...
Myślę, że to trochę taki komunał z lat siedemdziesiątych. To, tak jakby ktoś powiedział, że nie cierpisz jeździć w trasę na podstawie twojej wypowiedzi w jakiś pochmurny dzień gdzieś w Connecticut, kiedy wyjrzałeś przez okno i spytałeś sam siebie "Co ja tu do cholery robię?!". A to przecież nie oznacza, że w ogóle nie lubisz nigdzie jeździć. Tak rodzą się te wszystkie frazesy, które urastają potem do rangi jakiejś dziennikarskiej mitologii i ktoś, kto się tym zajmuje, wynajdzie każdą negatywną rzecz, którą w życiu powiedziałeś, zbierze to wszystko do kupy i ogłosi, że taki właśnie jesteś. Wybiorą tylko takie kawałki, a pominą całą resztę.
W utworze otwierającym płytę słychać, jak się śmiejesz...
O to mi właśnie chodzi. O to chodziło mi, kiedy mówiłem, że żeby mnie poznać, trzeba przyjść na koncerty. Ludzie piszą zazwyczaj o płytach i to dobrze. To bardzo dobrze. Ale żeby naprawdę wiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi, powinni odwiedzić kilka moich koncertów. Koncerty to przekrój przez wszystko, także nie brakuje na nich również elementów komicznych. Ale ile osób o tym wie? Niewiele, ponieważ nie przychodzą na koncerty. Kiedy ostatni raz byli na moim występie? Dziesięć lat temu? A przecież ja cały czas się rozwijam i na koncertach dzieje się znacznie więcej, niż można usłyszeć na płycie.
Wspominałeś wcześniej Jimmyego Scott'a i jego definicję jazzu, jako czegoś co dzieje się aktualnie, w danej chwili, w teraźniejszości. Myślę, że dlatego jazz jest atrakcyjny nie tylko dla tych, co go grają, ale i dla tych, co słuchają. Mogą bowiem w tym twórczym wydarzeniu uczestniczyć. Czy muzyk jest najszczęśliwszy właśnie wtedy, kiedy muzyka się wydarza? W trakcie? W danej chwili?
Tak, tak mi się wydaje.
I czy właśnie dlatego mało który muzyk cieszy się z końca koncertu? Dlatego, że przestaje istnieć w czasie teraźniejszym?
Otóż to. Później ludzie już tylko o tym mówią, a sam wiesz, jaka jest różnica między mówieniem o czymś a robieniem tego. Także rzeczywiście najlepsze chwile przeżywa się w trakcie występu. To jest właśnie to.
Pełny wywiad dostępny na stronach Pomaton EMI.
