Zatrzymaliśmy się na pierwszej gitarze. Co było potem?
Potem... Gdy miałem trzynaście lat, dołączyłem do mojego pierwszego zespołu. Nie, tak naprawdę, to ja założyłem zespół. Zespół nazywał się I've Had It. Wiesz, gromada dzieciaków, która grała w szkole, czasem w lecie na jakiś lokalnych festiwalach. Wtedy się wszystko zaczęło i tak już się potoczyło...
...aż do programu 'INXS: Rock Star'. Jak się tam znalazłeś?
Usłyszałem reklamę programu w radiu. Postanowiłem spróbować. Było to czwartego lutego 2005 roku, wcale nie tak dawno temu... Było bardzo zimno. Wyszedłem na scenę i zaśpiewałem jedną z piosenek INXS. Zostałem zaproszony do wzięcia udziału w telewizyjnym programie. Do rozpoczęcia rywalizacji z innymi uczestnikami. Resztę już znasz.
Ale z drugiej ręki. Program nie był emitowany w Polsce. Czy możesz powiedzieć o nim więcej?
Była nas piętnastka. Zamieszkaliśmy w willi w Hollywood. Wszystko co robiliśmy to śpiewanie i pisanie muzyki. A, i picie. Byliśmy pijani cały czas, a ludzie nas oglądali w takim stanie. Komuś złamano serce, ktoś był tam bardzo szczęśliwy... To był bardzo przyjemny program. Oglądałem go kilka dni temu, wydaje mi się, że było to świetne widowisko.
Co dzisiaj myślisz o czasie, który spędziłeś jako uczestnik tego programu?
Było ciężko. Dorosłem tam. Jako człowiek i jako artysta. Oglądałem innych ludzi, którzy byli niewiarygodnie utalentowani - w tej piętnastce nie było nikogo słabego. I to było świetne. Musiałem cały czas nad sobą pracować - jeśli chciałem wygrać. I gdy rzeczywiście wygrałem, byłem dużo lepszy niż na początku programu.
Byłeś faworytem?
Nie. Szczerze mówiąc, na początku nikt mnie nie lubił. Byłem palantem!
No to skąd taki sukces?
Musiałem ciężko na niego zapracować. Na początku chyba nie byłem dobrze rozumiany. Przez pierwsze trzy tygodnie nie wszyscy chcieli ze mną rozmawiać... To był trudny czas. Ale przetrzymałem. W sumie całe trzy miesiące.
Przypomnij, jak to było, gdy dowiedziałeś się, że wygrałeś?
To najlepsza chwila mojego życia. Wszystko ważne, dobre co dotąd zrobiłem w życiu, nagle stało się nieistotne. Po raz pierwszy poczułem, że znalazłem się na właściwym miejscu. To był moment przepełniony emocjami. Piękny.
A następnego dnia pewnie zaczęła się ciężka praca, co?
Ciężko pracowaliśmy już podczas programu, ale zrozumiałem, że prawdziwa praca zaczęła się, gdy wygrałem. Wszystko działo się niesamowicie szybko. Płyta ukazała się w Stanach już 29 listopada...
Porozmawiajmy zatem o płycie. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, a może muzycy zdradzili ci, dlaczego trzeba było czekać tyle lat by ukazały się nowe nagrania INXS?
Myślę, że po tragedii jaką była śmierć Michaela Hutchence'a potrzebowali naprawdę dużo czasu by odnaleźć siebie w nowych warunkach - siebie ludzi i siebie muzyków. Wiedzieli że to jeszcze nie koniec. Nie byli skończeni jako muzycy, jako rodzina. Więc postanowili spróbować jeszcze raz. Przez lata pisali nowe piosenki. Wyszła im z tego piękna muzyka.
A jak poczułeś się w nowym repertuarze? No i w nowym zespole? Jak cię przyjęto?
Wszystko działo się bardzo szybko. To profesjonaliści. Gdy tak podchodzisz do pracy, nigdy nie ma czasu, który można by zmarnować. Z drugiej strony, wiedziałem, że z ich doświadczeniem nie zginę. Że zaopiekują się mną.
